سنجش کیفیت محیط سکونت در محله نارمک تهران

کیفیت محیط مفهومی است جذاب و درعین‌حال مفهومی چندبعدی و پیچیده که توافق عامی درباره‌ی آن وجود ندارد. بااین‌حال اندیشمندان در این باب متفق‌القول هستند که شاخص‌های عینی و ذهنی برای تعریف آن باید به‌صورت همزمان در نظر گرفته شوند. رشد شتابان نوسازی بافت‌های فرسوده و آنچه ما شاهد آن هستیم، نشان از توجه به نوسازی و غفلت از فضاها و مکان‌های شهر و روابط بین آن‌ها در این بافت‌ها توسط مراجع ذی‌نفوذ می‌دهد که ما لازم میدانیم این‌همه نگرانی‌ها را در مورد ساختمان‌های منفرد و سایر مصنوعات کالبدی را متوقف کنیم و به‌جای آن به مکان‌ها در کلیت خود بیندیشیم. در این پژوهش هدف اصلی سنجش شاخص‌های کیفیت فضاها و محیط سکونت در محله نارمک تهران به‌عنوان اولین تجربه شهرسازی مدرن با اندیشه‌های ناسیونالیستی ایرانی در شهر تهران است . برای نیل به این هدف ابتدا به شناسایی شاخص‌های اصلی پرداخته تا با استفاده از پرسشنامه( به‌منظور بومی ساختن نتایج حاصل از تجربیات و انطباق با شرایط فرهنگی محله نارمک) و بهره‌گیری از تحلیل عاملی به‌منظور کمی سازی، سنجش و گزینش معیارها و همچنین تحلیل رگرسیونی میزان رضایت‌مندی ساکنان محیط موردنظر امتیازدهی شد، بر این اساس عامل حمل‌ونقل بیشترین میزان رضایت و عامل فرهنگی و اجتماعی کمترین میزان رضایتمندی ساکنان نارمک را دارا بوده است.